Φωτεινός την ημέρα, σε απόλυτο σκοτάδι το βράδυ, έστεκε πάντα υπομονετικά στο πιο απόμερο σημείο του σπιτιού, αναμένοντας το τίποτα ή όλα εκείνα, στα οποία ήταν εκτεθειμένος. Ο φωταγωγός ήταν ό,τι πιο πολύτιμο και σπουδαίο στο διαμέρισμά του. Είχε μεταφέρει το κρεβάτι του δίπλα σε αυτό το άνοιγμα του τοίχου και περνούσε όλες τις ώρες του εκεί. Άκουγε τους ήχους, τις φωνές, τις ομιλίες κι ένιωθε μέλος μιας μεγάλης οικογένειας. Δεν φερόταν σαν κατάσκοπος, μήτε και κρυφάκουγε. Ήταν ένα αντίδοτο στη μοναξιά του. Ο φωταγωγός ήταν ο πιστός του σύντροφος. Θα ήθελε να ανήκει σ’ αυτόν. Θα ήθελε να είναι ένα μ’ αυτόν. Ένας δέκτης ήχων και διαθέσεων.

Από το βιβλίο του Σιδέρη Ντιούδη
σχεδόν καθημερινές ιστορίες

Γίνατε πολλοί, εσείς που μας διαβάζετε και θέλετε να μαθαίνετε τα νέα μας. Η μαζική αποστολή του newsletter με την προηγούμενη μορφή του δημιουργούσε προβλήματα. Αναγκαστήκαμε λοιπόν να αλλάξουμε λίγο την όψη μας, λίγο τα χρώματά μας, αλλά παραμένουμε οι ίδιοι. Και ανανεωνόμαστε με την Άνοιξη!

Διαβάστε το newsletter του Μαρτίου.

Οι εκδόσεις Αιώρα μόλις κυκλοφόρησαν πέντε μικρά σημειωματάρια με εξώφυλλα φιλοτεχνημένα από καλλιτέχνες. Η Μυρσίνη Μανέτα ζωγράφισε τις Κυκλάδες, τη Σαντορίνη και την Πλάκα κάτω από την Ακρόπολη, ο Παναγιώτης Σταυρόπουλος την Αθήνα και ο Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος ένα χαρακτηριστικό ελληνικό τοπίο.

Για αυτούς που τους αρέσει το χαρτί (εμάς μας αρέσει και δεν κρύβεται!) και που, όταν ψάχνουν να σημειώσουν κάτι, δεν θέλουν να πληκτρολογούν ― και μάλιστα με το ένα δάχτυλο.

Δείτε τα όλα εδώ >>

«Ο Μανέτας, έχοντας ζήσει από πρώτο χέρι καταστάσεις ακραίες, δυσάρεστες, ανέξοδες και αδιέξοδες μέσα στα πανεπιστήμια, εστιάζει στον ρόλο των φοιτητικών παρατάξεων, στην εκβιαστική τους λογική, στη συμπόρευσή τους με τους κομματικούς μηχανισμούς και στην εξυπηρέτηση των πολιτικών τους επιδιώξεων, δείχνοντας την τεράστια απόσταση από τη γνήσια επαναστατική λογική των χρόνων της Χούντας. Κατάληψη τότε, κατάληψη και τώρα. Όμως η διαφορά τεράστια».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ >>

Οι έρευνες δείχνουν ότι, όταν οι γονείς διαβάζουν δυνατά στα παιδιά τους, τα βοηθούν να αποκτήσουν δεξιότητες στη γλώσσα και στην ικανότητα γραφής και ανάγνωσης. Εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο των παιδιών, βελτιώνουν την ικανότητά τους στο διάβασμα και δημιουργούν μια σχέση αγάπης με το βιβλίο και την ανάγνωση, τα βοηθούν να κατανοήσουν και να ενεργοποιήσουν τον μηχανισμό συγκέντρωσης.

Κι επιπέον, χτίζουν μια ακόμη πιο δυνατή σχέση με το παιδί.

Ακόμη και 15 λεπτά τη μέρα είναι αρκετά!

Στόχος μου ήταν
ο αναγνώστης να συμπάσχει
με τον Βίνσεντ βαν Γκογκ

[...] Ήθελα να παρουσιάσω τις ιδέες του για μια ζωή με νόημα, για την επιτυχία και την αντιμετώπιση των δυσκολιών. Αυτά είναι θέματα που εξακολουθούν να είναι χρήσιμα και στη δική μας εποχή.

Ντέιβιντ Κόνολι
Να πλημμυρίσουμε τουριστικούς τόπους
και μουσεία
με μεταφράσεις ελληνικής λογοτεχνίας

Ιρλανδικής καταγωγής, αλλά για πάνω από 30 χρόνια πολιτογραφημένος Ελληνας, μεταφραστής και δάσκαλος μετάφρασης από τους καλύτερους και αποδοτικότερους που έχουμε, ανέλαβε την επιμέλεια της σειράς «Read the Modern Greek Classics», στην οποία μετέφρασε, επίσης, Καβάφη και Παπαδιαμάντη.

[Μετάφραση Δέσποινα Κανελλοπούλου]

Ο μέγας, τρανός Αχιλλέας. Ο ασύγκριτος Αχιλλέας, ο λαμπρός Αχιλλέας, ο ισόθεος Αχιλλέας… Ένα σωρό επίθετα. Εμείς, βέβαια, ποτέ δεν τον αποκαλούσαμε έτσι· εμείς τον λέγαμε «ο χασάπης».
Ο γοργοπόδαρος Αχιλλέας. Α, να κάτι ενδιαφέρον. Αυτό που τον προσδιόριζε πάνω απ’ όλα, περισσότερο κι από το μεγαλείο του, περισσότερο κι από την ανδρεία του, ήταν η ταχύτητά του. Ο θρύλος λέει πως κάποτε πήρε στο κατόπι τον Απόλλωνα και τον κυνήγησε σ’ ολόκληρη την πεδιάδα της Τροίας. Όταν τελικά τον στρίμωξε, λένε πως ο Απόλλωνας του είπε: «Δεν μπορείς να με σκοτώσεις, είμαι αθάνατος». «Πράγματι», απάντησε ο Αχιλλέας, «αλλά γνωρίζουμε κι οι δυο μας πως, αν δεν ήσουν αθάνατος, τώρα θα ‘σουν νεκρός».
Δεν άφηνε ποτέ σε κανέναν τον τελευταίο λόγο· ούτε καν σ’ έναν θεό.

Στο ενημερωτικό site για το βιβλίο, τις τέχνες και τον πολιτισμό diastixo.gr, ο Σιδέρης Ντιούδης μιλάει για το βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε και για την προσωπική του αναμέτρηση με τη συγγραφή.

«Καθημερινά εκτυλίσσονται δίπλα μας μικρά συμβάντα που, αν τα παρατηρήσει κανείς, έχουν πολλά να διηγηθούν. Μικρές κινήσεις ανθρώπων που χάνονται μέσα στην αδιάκοπη κίνηση της καθημερινότητας. Τα μικρά αυτά συμβάντα επιδίωξα να αποτυπώσω με τις ιστορίες μου και η παρατήρηση ήταν το εναρκτήριο βήμα. Με αυτόν τον τρόπο τα διηγήματά μου μιλάνε για το σήμερα, μιλάνε για καταστάσεις που ίσως αρκετοί να τις έχουμε βιώσει, άλλοι να τις έχουμε σκεφτεί και άλλοι να ζουν αρμονικά μαζί τους».

Διαβάστε τη συνέχεια >>

Λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του Καλημέρα σύντροφοι στα ελληνικά, ο νέος ταλαντούχος συγγραφέας Οντζάκι ήρθε στην Αθήνα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ΛΕΑ. Τον γνωρίσαμε, συνομιλήσαμε μαζί του, τον ρωτήσαμε διάφορα για τη μακρινή χώρα του, για την οποία τόσο λίγα γνωρίζουμε. Στην παρουσίαση του βιβλίου του στο Πόλις Art Cafe, μαζί με τη μεταφράστριά του Αθηνά Ψυλλιά και με τον μεταφραστή και διερμηνέα Νίκο Πρατσίνη, μας είπε πολλά για τη ζωή στη Λουάντα και για τη δική του περιπέτεια της γραφής.

Ξεχωρίσαμε μερικά απ' αυτά:
* Η γιαγιά μου η Κατερίνα μου έλεγε όταν ήμουν μικρός: ό,τι θυμάσαι είναι για να το διηγηθείς.

* Όταν κάποιο γεγονός περνάει από μπροστά μας έχουμε τις εξής δυνατότητες: 1) το αγνοούμε 2) το φυλάγουμε καλά μέσα μας 3) το φυλάγουμε μέσα μας και το αφηγούμαστε και 4) το φυλάγουμε μέσα μας και αφηγούμαστε μια άλλη εκδοχή του, πολύ πολύ δουλεμένη.

Κι ένα βιβλίο τι μας δίνει τελικά;
Μας δένει, μας δίνει πολλές ζωές ενωμένες!
Κάποιες στιγμές ζωής.
Έτσι και το Σοχούμ!

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

«Η Κιοσέμ είναι ένα κομμάτι και της δικής μας ιστορίας, που καλό θα ήταν να γνωρίσουμε και να το εντάξουμε σ’ αυτήν».

Η Ιώ Τσοκώνα γράφει για την ιστορική μελέτη της με θέμα την Κιοσέμ Σουλτάν στη στήλη 'Μια συγγραφέας ένα βιβλίο' που επιμελείται η Μαρία Σφυρόερα.
«Αυτό που θεώρησα σημαντικό ήταν να γνωρίσουμε τις προσωπικότητες των ανθρώπων που βρέθηκαν στη διοίκηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέσα από την καθημερινότητα και τις συνήθειές τους, για να κατανοήσουμε και τις συμπεριφορές τους. Για παράδειγμα η κατάκτηση της Βαγδάτης από τον Μουράντ Δ’, γιο της Κιοσέμ, είναι μια πληροφορία που μπορεί να αντλήσει κανείς και από το διαδίκτυο, γι’ αυτό και αναφέρεται στο βιβλίο όσο το δυνατόν συντομότερα. Η συναναστροφή του όμως με τον Μπεκρή Μουσταφά παρουσιάζεται εκτενέστερα καθώς μπορεί να δώσει απάντηση στο παράδοξο να πεθαίνει από κίρρωση του ήπατος ο άνθρωπος που εφάρμοσε την πιο άγρια ποτοαπαγόρευση που επιβλήθηκε ποτέ. Με το ίδιο σκεπτικό αναπτύσσονται και οι υπόλοιπες προσωπικότητες που πρωταγωνίστησαν στην ζωή της Κιοσέμ».

Η Μαρία Δαμηλάκου γράφει στην ert.gr, φιλοξενούμενη στη στήλη «Ένας συγγραφέας, ένα βιβλίο», σε επιμέλεια της Μαρίας Σφυρόερα.

Η σχέση μου με τη Λατινική Αμερική ήταν αρχικά προσωπική, βιωματική. Μετά προστέθηκε το ακαδημαϊκό κομμάτι: οι σπουδές, η έρευνα και αργότερα η διδασκαλία της λατινοαμερικανικής ιστορίας στους φοιτητές μου μού επέτρεψαν να κοιτάξω την περιοχή με μια διαφορετική περιέργεια που έψαχνε να καταλάβει, να εξηγήσει μέσα από τη γνώση του παρελθόντος μια πολυσύνθετη πραγματικότητα, να βάλει τις ψηφίδες του μωσαϊκού στη θέση τους.

Γνωρίστε τον Σοκολάκη και τη Ζαχαρούλα Τρυποδόντη!

Δύο σατανικά μικρόβια που κατοικούν στα παιδικά (και όχι μόνο) δοντάκια.

Στη στήλη Ένας συγγραφέας Ένα βιβλίο της ΕΡΤ

Τον σκοταδισμό που δεν αφορά μονάχα τον Μεσαίωνα αλλά και όλες τις μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας ενσαρκώνει ο εχθρός που καλείται να αντιμετωπίσει ο Ιγνάθιο, πρωταγωνιστής της τριλογίας του Μ.Σιμόνι, στο τελευταίο βιβλίο "Ο λαβύρινθος στην άκρη του κόσμου".